પ્રણયમાં એટલી અવળચંડાઈ તમારી મંજૂર છે પ્રિયતમ !

પ્રણયમાં એટલી અવળચંડાઈ તમારી મંજૂર છે પ્રિયતમ ! નજર બીજા તરફ રાખી તમે છાનાં અમને જ જુઓ છો !

અદ્રશ્ય દ્રશ્ય ને નિહાળતી..

અદ્રશ્ય દ્રશ્ય ને નિહાળતી.. સ્વપ્નિલ નજરે આ મીટ ક્યાં મંડાણી ?

રે નયન એમને આંખોમાં ભરી લે...

રે નયન એમને આંખોમાં ભરી લે.. ક્યાંક હૈયું આ દ્રશ્યને વહાવી ન દે.

ટીલું બચાવી ન શકે તેમને..

ટીલું બચાવી ન શકે તેમને.. નજરાઈ જવાની બીકે પ્રકૃતિએ તેમનાં આખ્ખા શરીરે કાજળ લગાડ્યું !

બંધ કરી આંખો એમનાં દર્શન કર..

બંધ કરી આંખો એમનાં દર્શન કર. હવે શ્વાસોને પણ તેમને માણવા છે.

એલી ! કેટલો બધો છાંટ્યો તે તારો ગોરો રંગ મારાં પ્રિયતમ પર..

એલી ! કેટલો બધો છાંટ્યો તે તારો ગોરો રંગ મારાં પ્રિયતમ પર.. સુંદરશ્યામ ને નિહાળી તેઓ પાંડુરંગ.. પાંડુરંગ (સફેદ રંગ) કરતાં નીકળ્યાં !

આ ભોળી શું નયન કટાક્ષ મારવાની ?

આ ભોળી શું નયન કટાક્ષ મારવાની ? આના તો સ્મિતની સાદગી જ કાફી છે !

લ્યા પ્રણયરંગમાં ઝબોળીને કાઢ્યો કે શું તને ? તું તો હતો શ્યામ ને આટલો ગોરો ગોરો થઈ ગયો ? એલી ગોરી ! તેં તો ગજબ કરી નાખી.

જે રીતે તે જોતી તેને જો તો ખરો મદન...

જે રીતે તે જોતી તેને જો તો ખરો મદન... તારે તીર શોધવા ક્યાંય જવું પડે તેમ નથી !

આનું જનામ ઝાંખી..

આનું જ નામ ઝાંખી.. દર્શન કર્યા ન કર્યા ને પડદો પડી ગયો.

તું દ્વાર તો ઊઘાડ !

વહેલી પરોઢિયે દ્વાર પર તારાં હું જ ઊભો છું ઓ પ્રિય ! તું દ્વાર તો ઊઘાડ !

હજુ તો બાળકની આંખ નીંદર ઘેરી છે. રાતનાં ચોકીદાર શ્વાન હજુ ઘોરે છે. ક્યાં જાગ્યો છે મંદિરનો દેવતા પણ... હજુ તો કુકડાએ પણ છડી ક્યાં પોકારી છે ? 

એક વાર અંદરથી પૂછ તો ખરો...

"તમે કોણ છો ભાઈ ?"

હું તરસુ છું તને જ પામવા ખરેખર અને તારી જ માટે, તારા જ દ્વારે યુગોથી હું આવું છું. મારો ધીમો પગરવ તને સંભળાય છે ?

મને જ પામવા આમ રઘવાયો રાતદીન તું ભટકે છે ! 

વહેલી પરોઢિયે દ્વાર પર તારા હું જ ઊભો છું ઓ પ્રિય ! તું દ્વાર તો ઊઘાડ ! 

હું જ છું એ ઊષા નું પહેલું કિરણ... તું મને ક્યાં ઓળખે છે ? ધકધક કરતો, પ્રતિપળ ગુંજતો ઘંટારવ એ હું છું. તારી મહીં તારાં જ સ્વરુપને એકવાર અંદરથી પૂછ તો ખરો...

"તમે કોણ છો ભાઈ ?"

આજે પરમ ચૈતન્ય દ્વાર પર તારા પ્રવેશવા તારી જ રાહ જુએ છે...

બસ તું દ્વાર ઊઘાડ.

બસ તું દ્વાર ઊઘાડ.

સાદાઈ જ જેનું સૌંદર્ય છે.

સાદાઈ જ જેનું સૌંદર્ય છે. એ આ ભોળું પારેવું કામણનાં કાવતરા ક્યાંથી કરે?

કોઈ ફરક્યું.. કોઈ ટહુક્યું..

કોઈ ફરક્યું.. કોઈ ટહુક્યું.. કોઈ યાદ આવી ગયું. આમ બંધ થઈ જતાં નયન.. કોઈ સરી પડે અમ બંધ આંખે.

તું બધાને વરદાન આપનારો..

તું બધાને વરદાન આપનારો.. આ સપનું ક્યારેય પૂરું ન થાય એવુંય એક વરદાન આપી દે !

તમે પુછો છો કે તેને પામવા હું શા પ્રયત્નો કરું છું ?

તમે પુછો છો કે તેને પામવા હું શા પ્રયત્નો કરું છું ? રોજ રાત્રે મારી ઝુંપડીનું દ્વાર ખુલ્લું મુકીને સુઈ જાઊં છું !

તારા પર જ્યાં ચિત્ત જ જાય

આમ બંધ થઈ જતાં નયન.. તારા પર જ્યાં ચિત્ત જ જાય. અનુભૂતિ હાજરીની મોહતાજ નથી હોતી.

આમ બંધ થઈ જતાં નયન.

આમ બંધ થઈ જતાં નયન.. કોઈ ફરક્યું.. કોઈ ટહુક્યું.. કોઈ યાદ આવી ગયું. એ મોતી છુપાવ્યા નાં છૂપે.

તારા રંગોનું માધુર્ય, તારા સ્પર્શની સુંવાળપ..

તારા રંગોનું માધુર્ય, તારા સ્પર્શની સુંવાળપ, તારા ફરક્યાની તાજગી, તારું નિર્દોષ હાસ્ય.. તું ક્યાં જરાય ઉતરતું છે મારા પ્રિયતમથી !

હૃદયથી ગયું મન પાસે..

હૃદયથી ગયું મન પાસે.. મનથી ગયું નયન પાસે.. તું ટપકી પડે તે પહેલા.. આ બંધ કરી આંખો.

 

આમ બંધ થઈ જતાં નયન..

આમ બંધ થઈ જતાં નયન.. પ્રત્યક્ષ પ્રમાણને પુરાવાની જરૂર જ ક્યાં છે ?

તારી પ્રાપ્તિની શરત જોડાયેલી છે

તારી પ્રાપ્તિની શરત જોડાયેલી છે મારા પ્રેમ સાથે ઓ પ્રિયતમ ! ને કહે છે પ્રેમ શરતોથી કદિ કરી નથી શકાતો ! તારાને મારા પ્રેમમાં એ જ તો તફાવત છે પ્રિયતમ ! તું અકારણ જ મને પ્રેમ કરે છે. ને મારા તો પ્રેમનું  કારણ પણ તું જ છે  !
 

વિલંબની કિંમત પ્રણયમાં પ્રિયતમ બહુ આકરી લાગે છે...

વિલંબની કિંમત પ્રણયમાં પ્રિયતમ બહુ આકરી લાગે છે. હર શ્વાસે દામ દિલડું અશ્રુઓથી ચૂકવે છે.

રે એ સાંભળ્યા જ કરશે લ્યા મોરલા !

રે એ સાંભળ્યા જ કરશે લ્યા મોરલા ! પ્રિયતમની વાતોથી આ દુનિયાની કોઈ પ્રિયતમા કદી ધરાણી છે ?
 

રે નાં હટે પ્રતિબિંબ તેનું...

રે નાં હટે પ્રતિબિંબ તેનું... એ "તેનું" નથી.. "તારું" જ પ્રતિબિંબ છે !

આપી દે બંસી પાછી..

આપી દે બંસી પાછી.. આ બંસીના સૂરે તો આખું બ્રહ્માંડ નર્તન કરે છે !

આનું જ નામ પ્રણય પુષ્પ...

 

આનું જ નામ પ્રણય પુષ્પ... 

નામ "શ્યામ" ને નર્યો રંગોનો ખજાનો... 

"ને તું ?" 

"એ રંગોની સુવાસ."

આમ સકૂન આપે દિલને બેશક જો એ તારું હોય..

આમ સકૂન આપે દિલને બેશક જો એ તારું હોય... ઓ ગેબી પ્રિયતમ ! મને તો તારો પડછાયો પણ મંજૂર છે.

ખબર નહોતી કે પ્રણયમાં આવી દશા પણ થતી હશે..

ખબર નહોતી કે પ્રણયમાં આવી દશા પણ થતી હશે.. રાત વિરહની યુગોમાં ફેરવાઈ જતી હશે!

 

તું મને સ્પર્શ કર ઓ સૌન્દર્યસ્વામિની !

તું મને સ્પર્શ કર ઓ સૌંદર્યસ્વામિની ! મારે પીંછામાં થોડા રંગ ભરવા છે.
 

છુપાવી લે પ્રણયને ઘૂંઘટમાં છો ને ભોળી !

છુપાવી લે પ્રણયને ઘૂંઘટમાં છો ને ભોળી ! આ પ્રણયાશ્રુઓનું શું ?

 

કહે તો હું કોણ છું ?

કહે તો હું કોણ છું ? 

પ્રેમદિવાનીએ અંતર્યામીને પૂછ્યું !

ઓ શ્રાવણ ભાદરવા ! વરસવું કંઈ તારો જ ઇજારો નથી...

ઓ શ્રાવણ ભાદરવા ! વરસવું કંઈ તારો જ ઇજારો નથી.. લે મેં પણ ઓઢણીનું વાદળ ઓઢયું.

 

આજ તો છે પ્રણયનું પ્રાબલ્ય..

આજ તો છે પ્રણયનું પ્રાબલ્ય.. 

તને સપનામાંથી બહાર લાવવા તેણે જાતે આવવું પડ્યું !
 

ભરી લઉં સૂરોને મારા સપનામાં..

ભરી લઉં સૂરોને મારા સપનામાં. આ ક્ષણોને પોપચાંમાં કેદ કરી લઉં !

 

તારા મૃદુ સ્પર્શથી ઝણઝણી ઊઠી સિતારી મારી..

તારા મૃદુ સ્પર્શથી ઝણઝણી ઊઠી સિતારી મારી... કેવી કૌવતથી કિરતાર તેં વાજિંત્રો ગોઠવ્યા છે !

એલી ! એવો તે કેવો દમદાર તારો પ્રણય...

એલી ! એવો તે કેવો દમદાર તારો પ્રણય.. 

કે જે પ્યારનાં સાગરની એક બુંદ મેળવવા આખું જગત તરસે ત્યાં તું આખ્ખો ઘડો ભરી લાવી !

આંખો બંધ કરીને મગ્ન થયો તું પ્રિયતમ !

આંખો બંધ કરીને મગ્ન થયો તું પ્રિયતમ !

કોને યાદ કરે છે એ તો કહે !

"ઓહ.. નાં.. એતો હું મને."

અમથો બદનામ નથી પ્રણય..

અમથો બદનામ નથી પ્રણય.. 

આ પુષ્પોની સુગંધ.. પ્રણય સૌરભ ! 

આ વાંસળીના સૂર.. પ્રણય સંગીત !

એ ભોળા તને કૃષ્ણચંદ્ર કહે છે... ને તું માની પણ ગયો ?

એ ભોળા તને કૃષ્ણચંદ્ર કહે છે...  ને તું માની પણ ગયો ? આજે ખરા ચંદ્રને નિરાંતે જોઈ લે !

તમે ખીલશો નાં ઓ ફૂલડાં !

તમે ખીલશો નાં ઓ ફૂલડાં ! આ પુષ્પસૌંદર્યા તમને ચૂંટી લેશે... છોને બનાવે હાર હૈયાનો.. ચૂંટાવાની બીકથી પુષ્પો ખીલવાનું છોડી નથી દેતા !

ક્ષણભર ટહુકી ને તે ઊડી ગઈ..

ક્ષણભર ટહુકી ને તે ઊડી ગઈ.. ને આંબાની એક એક કેરીમાં તેનું માધુર્ય ભરતી ગઈ.

વાહ! કેવો ફૂલગુલાબી તડકો !

વાહ! કેવો ફૂલગુલાબી તડકો ! હું બોલ્યો.

કેવો આહલાદક ભ્રમ. તડકો બોલ્યો.

ને સૂરજે ધીમી ધારે તપવાનું શરૂ કર્યુ !

સુસ્વાગતમ

ઓ પ્રિયતમ ! તેઓ પધારી રહ્યાં છે...

ઓ પ્રિય ! આ શબ્દમંદીરમાં તમારું સ્વાગત છે. તમારીજ માટે મારાં પ્રિયતમે આ શબ્દાલય સજાવ્યું છે. તમે અહિં પધાર્યા છો તેમાંજ તમારી શ્રેષ્ઠતા દેખાય છે. તમારો ભાવવિભોર ચહેરો, એક એક શબ્દશિલ્પને બારીકાઈથી નિહાળતી કુતૂહલ ભરી નજરો અને આ સુંદર રચનાઓમાં ગુંજતો શબ્દારવ તમને પુલકિત કરી રહ્યો છે. વાક્યોનાં ઉબરે મસ્તક નમાવી તમે ખોબામાં રહેલાં સુંદર શબ્દપુષ્પો ધરાવો છો. ચરણામૃત અને પ્રસાદ ગ્રહણ કરીને તમે આત્મદિપકનાં અજવાળામાં મારાં પ્રિયતમનાં દર્શન કરવા ઈચ્છો છો...

સાચું જ કહું છું ઓ પ્રિય ! મારાં પ્રિયતમે આ શબ્દમંદિર તમારી જ માટે બંધાવ્યું છે... તેને ખબર છે કે તમે એકવાર જરૂર અહીં દર્શન કરવાં આવશો. અને આજે તમે આવી ગયાં છો.

ઓ પ્રિય ! આ તમારું જ શબ્દમંદિર છે. હું તો ખાલી પુજારી છું ! તમારીજ રાહ જોતો તમારાંજ પ્રિયતમને સાચવીને બેઠો છું. તમારીજ સાથે મેળવવા ! 

આવ્યાં જ છો તો એકવાર પ્રદક્ષિણા જરૂર કરજો. આ શબ્દતિર્થની એક એક રચના રૂપી મૂર્તિઓ તમારીજ રાહ જુએ છે !

જરા ધ્યાનથી જુઓ તો ખરા મારાં પ્રિયતમને ! તમારી સામે મરક મરક મલકતી મૂર્તિ એ ખરેખર મારાં જ પ્રિયતમનીજ છે ! ક્યાંક આ હસતો ચહેરો તમારોજ તો નથીને ? ઓ પ્રિય ! સાચું કહેજો હો ! ક્યાંક તમેજ મારાં પ્રિયતમ બનીને પધાર્યા નથીને !!!

તમે કોણ છો ?

વહેલી પરોઢે તમારા ગાલ પર ટપલી મારીને જગાડતાં સમિરને કે પછી હળવેકથી ઢંઢોળતાં ઉષાકિરણને તમે કદિ પુછો છો ખરાં કે તમે કોણ છો ? જેને ખોળે માથુ ઢાળીને રોજ તમે પોઢિ જાઓ છો એ અજ્ઞાતને તમે કદિ પુછો છો ખરાં કે તમે કોણ છો ? કુંડામાં હમણાંજ પાંગરેલાં છોડનાં એ નાનકડાં પુષ્પને તમે કદિ પુછો છો ખરાં કે તમે કોણ છો ? એ તો ઠીક પણ મધુર દાંપત્યનાં માધુર્યસમાં એ નાનકડાં બાલુડાંને ચુમતાં પહેલાં તમે કદિ પુછો છો ખરાં કે તમે કોણ છો ? 

તમેં ક્યાં ઓળખો છો માંરાં પ્રિયતમને ? હું વિચારોનાં સથવારે લેખનિની હોડીમાં શબ્દોનાં હલેસાં મારતો તમને જ તો તેડવા અવ્યો છું… કે એક વાર તેને જઇને પુછિયે તો ખરાં કે તમે કોણ છો ? 

ને તમે મને જ પુછો છો કે તમે કોણ છો ? સાવ સાચું કહેજો હોં તમે કદિ એકાંતમાં તમને પોતાને પુછો છો ખરાં કે તમે કોણ છો ?

હું કોણ છું ?

તમે પુછો છો કે હું કોણ છું ? પથ્થર શું જાણે કે તે કોણ છે ? એ તો શિલ્પીનેજ ખબર... અમેતો પુજાઈએ ત્યારે જાણીએ કે અમે કોણ છીએ ! અમને આમ કંડારનારા ઓ શિલ્પી ! ચાલ હવે ટાંકણું ચલાવ મારે મારી પહેચાન મેળવવી છે ! અને જરા ધ્યાન રાખજે હો... હું બરડ પથ્થર છું !

પ્રતિભાવ...

 

તમે મને પ્રેમ કરો છો. તમને આવું લખાણ પણ કદાચ ગમે છે. કારણકે "પ્રેમ કરવો" એ તમારો સ્વભાવ છે. અને તેથી જ જ્યારે "પ્રતિભાવ" આપવાનો થાય છે ત્યારે તમે પ્રસંષા કરો છો. જે નથી ગમતું ત્યાં મૌન રહો છો. અને બીલકુલ નથી ગમતું તેને અવગણીને આગળ વધી જાઓ છો. તમારો પ્રતિભાવ તમારી લાગણીઓનો સાચો પડઘો ક્યાં છે ? તમારો નૂતન દ્રષ્ટિકોણ મને નવી દ્રષ્ટિ ન આપી શકે ? આપણે બન્ને સાથે મળીને કંઇક નવું ન સર્જી શકીએ ?

હું જીવનના સંગીતને શબ્દોથી સજાવું છું.

હું જીવનના સંગીતને શબ્દોથી સજાવું છું. નિઃશબ્દનું વર્ણન શબ્દોથી તો શું કરું ? કિંતુ તેની બંસરીના નાદના માધુર્યને શબ્દો થકી ભરપુર માણું છું... આ શબ્દનાદ બીજું કંઈ નહીં તેમનો જ પ્રસાદ છે ઓ પ્રિય ! મારા આ પ્રિયતમના પ્રસાદને વહેચવાનું હવે તને જ સોપું છું.

ઓહો ! તને એમ કે તું સદગુરુ બની જઈશ એટલે

ઓહો ! તને એમ કે તું સદગુરુ બની જઈશ એટલે અમે તને નહીં ઓળખીયે એમ ? એલા ! રુપ બદલવાથી કંઈ ગુણ થોડા બદલાઈ જાય છે ? અમે તને ન ઓળખી જઈએ નાથ ! તારું ચૈતન્ય અમારાંથી ક્યાં અજાણ્યું છે ?

મારાં જીવંત સદગુરુ પરમાત્મા નથી જ...

મારાં જીવંત સદગુરુ પરમાત્મા નથી જ તેવા સંપૂર્ણ ભાન સાથે મેં તેમને પરમાત્મા માની લીધાં. ને આમ કરીને ઓ પ્રિયતમ ! મેં તને મારી નજીક લઈ લીધો. બીજાઓ ભલેને પોતાનીં રીતે મથે ? 

પુષ્પનાં સૌંદર્યમાં એક પાંદડીનો ફાળો કેટલો...

પુષ્પનાં સૌંદર્યમાં એક પાંદડીનો ફાળો કેટલો ? નગણ્ય. અને છતાં અવગણિ ન શકાય તેટલો. તેમ તું છોને વિશ્વપ્રેમી રહ્યો અને જગત આખું છોને ઘેલું હોય તારાં પ્રેમમાં ! મને જો અવગણિશ તો તું અધુરો જ રહી જઇશ હો પ્રિયતમ !