શબ્દનાદ

કાનૂની ચેતવણી

કાનુની ચેતવણી :

ખાસ નોંધ લેવા વિનંતી કે આ બ્લોગમાં મુકેલા ફોટા ઈન્ટરનેટ પરથી ડાઉનલોડ કરેલા છે. જેની કાનુની માલિકી તથા કોપી રાઇટ્સ વગેરે સંપૂર્ણપણે જે તે માલિકના જ છે. મારા નથી. જો કોઇને ક્યાંય પણ કાનૂની રીતે કોઈ પણ પ્રકારે ભંગ થતો લાગે અથવા કોપી રાઇટ્સ કે માલિકી હક અંગે ફરિયાદ હોય અથવા કોઈ પણ કારણે જો કોઈ પણ ફોટો દૂર કરવો હોય તો તાત્કાલિક મને જાણ કરવા વિનંતી. પરેશ જોષી.

રચના

સુસ્વાગતમ

ઓ પ્રિયતમ ! તેઓ પધારી રહ્યાં છે...

ઓ પ્રિય ! આ શબ્દ મંદીરમાં તમારુ સ્વાગત છે.

તમારી જ માટે મારા પ્રિયતમે આ શબ્દાલય સજાવ્યુ છે. તમે અહિં પધાર્યા છો તેમાં જ તમારી શ્રેષ્ઠતા દેખાય છે. તમારો ભાવવિભોર ચહેરો, એક એક શબ્દ શિલ્પને બારીકાઈથી નિહાળતી કુતૂહલ ભરી નજરો અને આ સુંદર રચનાઓમાં ગુંજતો શબ્દારવ તમને પુલકિત કરી રહ્યો છે. વાક્યોનાં ઉબરે મસ્તક નમાવી તમે ખોબામાં રહેલા સુંદર શબ્દ પુષ્પો ધરાવો છો. ચરણામૃત અને પ્રસાદ ગ્રહણ કરીને તમે આત્મદિપકનાં અજવાળામાં મારા પ્રિયતમનાં દર્શન કરવા ઈચ્છો છો...

સાચું જ કહું છું ઓ પ્રિય ! મારા પ્રિયતમે આ શબ્દ મંદિર તમારી જ માટે બંધાવ્યું છે... તેને ખબર છે કે તમે એક વાર જરૂર અહીં દર્શન કરવા આવશો. અને આજે તમે આવી ગયા છો.

ઓ પ્રિય ! આ તમારું જ શબ્દ મંદિર છે. હું તો ખાલી પુજારી છું ! તમારી જ રાહ જોતો તમારા જ પ્રિયતમને સાચવીને બેઠો છું. તમારી જ સાથે મેળવવા !

આવ્યા જ છો તો એકવાર પ્રદક્ષિણા જરૂર કરજો. આ શબ્દ તિર્થની એક એક રચના રૂપી મૂર્તિઓ તમારી જ રાહ જુએ છે !

જરા ધ્યાનથી જુઓ તો ખરા મારા પ્રિયતમને !

તમારી સામે મરક મરક મલકતી મૂર્તિ એ ખરેખર મારા પ્રિયતમની જ છે !

ક્યાંક આ હસતો ચહેરો તમારો જ તો નથીને ?

ઓ પ્રિય ! સાચુ કહેજો હો !

ક્યાંક તમે જ મારા પ્રિયતમ બનીને તો પધાર્યા નથીને !!!

તમે કોણ છો ?

વહેલી પરોઢે તમારા ગાલ પર ટપલી મારીને જગાડતા સમિર ને કે પછી હળવેકથી ઢંઢોળતા ઉષા કિરણને તમે કદી પુછો છો ખરા કે તમે કોણ છો ? જેને ખોળે માથુ ઢાળીને રોજ તમે પોઢી જાઓ છો એ અજ્ઞાતને તમે કદી પુછો છો ખરા કે તમે કોણ છો ? કુંડામાં હમણાંજ પાંગરેલા છોડનાં એ નાનકડા પુષ્પને તમે કદી પુછો છો ખરા કે તમે કોણ છો ? એ તો ઠીક પણ મધુર દાંપત્ય નાં માધુર્ય સમાં એ નાનકડા બાલુડા ને ચૂમતા પહેલાં તમે કદી પુછો છો ખરા કે તમે કોણ છો ?

તમે ક્યાં ઓળખો છો મારા પ્રિયતમને ? હું વિચારોનાં સથવારે લેખની ની હોડીમાં શબ્દોના હલેસાં મારતો તમને જ તો તેડવા અવ્યો છું… કે એક વાર તેને જઇને પૂછીએ તો ખરા કે તમે કોણ છો ?

ને તમે મને જ પુછો છો કે તમે કોણ છો ? સાવ સાચું કહેજો હો તમે કદી એકાંતમાં તમને પોતાને પુછો છો ખરા કે તમે કોણ છો ?

હું કોણ છું ?

તમે પુછો છો કે હું કોણ છું ? પથ્થર શું જાણે કે તે કોણ છે ? એ તો શિલ્પીને જ ખબર...

અમે તો પુજાઈએ ત્યારે જાણીએ કે અમે કોણ છીએ ! અમને આમ કંડારનારા ઓ શિલ્પી ! ચાલ હવે ટાંકણું ચલાવ.. મારે મારી પહેચાન મેળવવી છે ! અને જરા ધ્યાન રાખજે હો... હું બરડ પથ્થર છું !

પ્રતિભાવ...

તમે મને પ્રેમ કરો છો. તમને આવું લખાણ પણ કદાચ ગમે છે. કારણકે "પ્રેમ કરવો" એ તમારો સ્વભાવ છે. અને તેથી જ જ્યારે "પ્રતિભાવ" આપવાનો થાય છે ત્યારે તમે પ્રસંષા કરો છો. જે નથી ગમતું ત્યાં મૌન રહો છો. અને બીલકુલ નથી ગમતું તેને અવગણીને આગળ વધી જાઓ છો..

તમારો પ્રતિભાવ તમારી લાગણીઓનો સાચો પડઘો ક્યાં છે ?

તમારો નૂતન દ્રષ્ટિકોણ મને નવી દ્રષ્ટિ ન આપી શકે ? આપણે બન્ને સાથે મળીને કંઇક નવું ન સર્જી શકીએ ?

હું જીવનના સંગીતને...

હું જીવનના સંગીતને શબ્દોથી સજાવું છું. નિઃશબ્દનું વર્ણન શબ્દોથી તો શું કરું ? કિંતુ તેની બંસરીના નાદના માધુર્યને શબ્દો થકી ભરપુર માણું છું...

આ શબ્દનાદ બીજું કંઈ નહીં તેમનો જ પ્રસાદ છે ઓ પ્રિય ! મારા આ પ્રિયતમના પ્રસાદને વહેચવાનું હવે તમને જ સોપું છું.

ઓહો ! તને એમ કે તું સદગુરુ...

ઓહો ! તને એમ કે તું સદગુરુ બની જઈશ એટલે અમે તને નહીં ઓળખીયે એમ ?

એલા ! રુપ બદલવાથી કંઈ ગુણ થોડા બદલાઈ જાય છે ?
અમે તને ન ઓળખી જઈએ નાથ ! તારું ચૈતન્ય અમારાથી ક્યાં અજાણ્યું છે ?

મારાં જીવંત સદગુરુ પરમાત્મા નથી જ...

મારા જીવંત સદગુરુ પરમાત્મા નથી જ તેવા સંપૂર્ણ ભાન સાથે મેં તેમને પરમાત્મા માની લીધા. ને આમ કરીને ઓ પ્રિયતમ ! મેં તને મારી નજીક લઈ લીધો. બીજાઓ ભલેને પોતાની રીતે મથે ?

પુષ્પનાં સૌંદર્યમાં એક પાંદડીનો ફાળો કેટલો...

પુષ્પનાં સૌંદર્યમાં એક પાંદડીનો ફાળો કેટલો ? નગણ્ય. અને છતાં અવગણિ ન શકાય તેટલો. તેમ તું છોને વિશ્વ પ્રેમી રહ્યો અને જગત આખું છો ને ઘેલું હોય તારાં પ્રેમમાં ! મને જો અવગણિશ તો તું અધુરો જ રહી જઈશ હો પ્રિયતમ !

એ તો સ્ત્રી શક્તિની આરાધનાં જ હતી...

એ તો સ્ત્રીશક્તિની આરાધનાં જ હતી હો કે શ્યામ રાધા પાછળ ઘેલો થઈને ફરતો હતો ! નહિતર રાધેશ્યામ રાધેશ્યામ કહીને કોણ ભજવાનું હતું ?

ભવિષ્ય શું હશે તે તો મારી બલા જાણે...

ભવિષ્ય શું હશે તે તો મારી બલા જાણે. ને ભૂતકાળ તો હતો તોય શું ને નહોતો તોય શું ? અત્યારે તો આજ ક્ષણે આ ક્ષણો સરી રહી છે. ચાલ જીવ ! આ કલમ વડે તેને કેદ કરી લઈએ...પછી ભલેને કોઈ તમારાં જેવાં આવી તેને છોડાવી જાય !

તેમને જોયા ત્યારે નજર ઠરી...

તેમને જોયા ત્યારે નજર ઠરી. તેમનાં આવવાનો ઢંઢેરો તો ક્યારનો પિટાયો હતો ! આટલી ભીડમાં તેઓ ક્યાંથી મળે અમને ! તેમને સપનાંની ટેવ ક્યાં નથી ? કોઈ કહે કેવો સરસ શણગાર છે ? કોઈ કહે કેવું મોહક સ્મિત ! શું અમથાં જ ટોળે વળ્યાં હશે લોક ! તેમણે વાંસળી તો વગાડી નહોતી !

જા તારી દીવાનગીને માફ કરી દીધી...તેની મોહિની આ બધાને ક્યાં નથી ?

તેમણે અંજલિમાનાં કેટલાક પુષ્પો ધરાવ્યાં..

ઓ પ્રિયતમ ! તેમણે અંજલિમાનાં કેટલાક પુષ્પો ધરાવ્યાં ને કેટલાંક બાકિ રાખ્યાં ! એ અર્પણ હતું. જ્યારે મેં તો અંજલિમાં એક પણ પુષ્પ બાકિ નથી રાખ્યું હો નાથ ! આજ તો સમર્પણ છે. જ્યારે સંપૂર્ણ જીવન તને સમર્પિત છે ત્યારે શુભ અને લાભ બંને તારાં જ છે ! આજ તો છે જીવનનું સ્વસ્તિક...પેલું અશુભ નામનું કરમાયેલું પુષ્પો છો ને મારી પાસે રહે !

તારી પ્રાપ્તિની શરત જોડાયેલી છે..

તારી પ્રાપ્તિની શરત જોડાયેલી છે મારા પ્રેમ સાથે ઓ પ્રિયતમ ! ને કહે છે પ્રેમ શરતોથી કદિ કરી નથી શકાતો ! તારાને મારા પ્રેમમાં એ જ તો તફાવત છે પ્રિયતમ ! તું અકારણ જ મને પ્રેમ કરે છે. ને મારા તો પ્રેમનું કારણ પણ તું જ છે !