"ઓ કન્યા ! તું તારું આ તૂચ્છ માટીનું કોડીયું પાછું લઇને આમ ક્યાં ચાલી?"
"આ મારા પ્રભુનો દિપક છે રાજન ! આના વગર તેણે અંધારાંમાં રહેવું પડશે."
હથેળીથી દિપકને ઢાંકી કન્યા દિપકને લઈ ઝુંપડીએ પરત આવી. દ્વાર ઉઘાડી જેવો તારા ચરણોમાં દિપક મૂક્યો કે તારો મલકતો ચહેરો ઝળહળી ઊઠ્યો !
દિવડા તો રાજમહેલમાં હતા, પરંતુ પ્રકાશ અહીં ઝુંપડીમાં ફેલાયો હતો ! ને બાળા સંતોષથી ઝળહળતા કોડીયાને નિહાળી રહી.
No comments:
Post a Comment