નદી સાગરને મળવા ચાલી. સાગર બનવા. એક લાકડુંય લલચાણું ને તે પણ તણાયું
સાગર બનવા. નદી સાગરને મળીને અસ્તિત્વ જ ખોઈ બેઠી. અને તે જ પળે તે સાગર બની ગઈ.
લાકડું તો અક્કડ હતું. તે ઉપર ઉપર જ તરતું રહ્યું. એક વિશાળ મોજાંએ તેને કિનારે
ધકેલી દીધું. હજુ તે લાકડું જ છે...સાગર ન બન્યું તે ન જ બન્યું ! તે પોતાનું
અસ્તિત્વ ખોવા તૈયાર નહોતુ ! કહે છે પ્રેમમાં અસ્તિત્વ ખોવાની પુર્વશરત જોડાયેલી
છે !
No comments:
Post a Comment